Verreck & Pleijsier in de Taalstaat

Wij wilden graag in de Taalstaat van Frits Spits gedraaid worden. Kom op Frits! duimden wij. Op 29-8 j.l. was het zover. Frits was op vakantie, maar had wel de playlist gemaakt. Gelegenheidspresentator, taalvirtuoos Frank van Pamelen, kondigde de grootse gebeurtenis als volgt af: "Ha, dat moest even, een wielerlied bij de start van de Tour de France, 'Ik trap en zwoeg en puf en bries en zweet', Op de Fiets was dat, van het onvolprezen en immer voortpedalerende duo Verreck & Pleijsier". Yess!

Lockdown-lied: Het voordeel van het nadeel

Op 17 juni 2020 j.l. namen Marcel en Paul bij producer Boele Weemhoff een nieuwe song op: Het voordeel van het nadeel. Een nummer waarin Marcel, middels zijn tekst, filosofeert over de situatie waarin wij als mensheid noodgedwongen gedompeld zijn. Met de opnames van onze recente CD nog vers in het geheugen hebben we het simpel gehouden, met alleen ukulele en steel-string gitaar. Daarbovenop hoor je onze tweestemmige zang, waarin we één driestemmig momentje binnengesmokkeld hebben. Als absolute innovatie hoor je een mondharmonica-solo. The times they are-a-changing, vandaar. Paul wil hier nog even vermelden dat de op tape vereeuwigde klank de allereerste keer markeert dat hij ooit op zo'n snorviool blies. Nico 'Artnik' Joosting Bunk maakte de gewaardeerde clip met Zoom-look.

Rakendra Smit recenseert CD in ‘Muziekwereld’ (tijdschrift van de Nederlandse Toonkunstenaarsbond).

"Marcel Verreck en Paul Pleijsier maakten ruim dertig jaar geleden furore in het cabaretcircuit. Zo wonnen zij o.a. VARA's Leids Cabaret Festival en maakten vele succesvolle programma’s. Deze samenwerking duurde zes jaar waarna ieder zijns weegs ging. In 2018 kwamen ze weer bij elkaar. Inmiddels ouder en wijzer geworden schreven ze veertien nieuwe nummers die ze onder leiding van producer, arrangeur en instrumentalist Boele Weemhoff opnamen. Het resultaat mag er zijn. De titel- en openingstrack Reünie valt gelijk met de deur in huis: klassieke melodieuze popmuziek met mooie vocale arrangementen, perfect à la The Beatles uitgevoerd. Verrassende akkoordenprogressies, onverwachte breaks, frisse en bijzonder smaakvolle gitaarpartijen geput uit vele genres. Dit alles samengesmeed tot een hecht luisteravontuur door muzikale duizendpoot Boele Weemhoff. De teksten gaan gelijk op met de muziek, de woorden worden zeer ritmisch en gevat ingezet en krijgen extra nadruk door de prachtige zangarrangementen. Ook live weer te bewonderen. (R.S.) "

Patrick van den Hanenberg (Parool, Theaterkrant) recenseert CD

18-januari 2020

CD: Reünie

Verreck & Pleijsier

Artnik – 2019

‘Ik ga steeds vaker naar de kerk.’ Als dat de openingszin is van een lied, hou je je hart vast. Weer een kritisch mens die op latere leeftijd is gevallen voor de wierookonzin van foute jurken, die niet met hun poten van jonge jongetjes af kunnen blijven. De opluchting is dan ook groot als de zanger naar de kerk gaat om er een grasmaaier te kopen of op bezoek te gaan bij oom Frits die in de torenspits woont of om naar house-muziek te luisteren, inclusief drank en pillen. In de biechtstoel kan hij zelfs even zijn lusten stillen. Dus inderdaad, ga lekker naar de kerk.

 

De tekst van dat prima lied is van Marcel Verreck en de bijpassende muziek van Paul Pleijsier. Als Verreck & Pleijsier wonnen zij in 1987 het Leids Cabaret Festival en maakten zij vervolgens een aantal cabaretprogramma’s waar ik als beginnend Volkskrant-recensent redelijk enthousiast over was. Het is altijd een beetje een mysterie gebleven, waarom Marcel Verreck en Paul Pleijsier niet meer furore hebben gemaakt. In het cabaretcircuit was er geen betere gitarist te bewonderen dan Paul Pleijsier. Hij is echt categorie Harry Sacksioni. Pas vele jaren later heeft hij op dat niveau in cabaretland zijn evenknie gevonden in Dorine Wiersma. Ik was als een kind zo blij toen ik, als redelijke gitarist, in een ontspannen zondagmiddagprogramma in het Amsterdamse Theater Bellevue met Pleijsier een nummer van James Taylor mocht spelen. Marcel Verreck is een buitengewoon taalvaardige man, die je met leuke kronkels op het verkeerde been kan zetten. Voor Sjaak Bral schreef hij een verbluffend mooie tekst over de MH17 ramp, zonder dat vliegtuig expliciet te noemen.

 

De twee Haagse mannen zijn elkaar niet uit het oog verloren. Met behulp van een meer dan geslaagde crowdfundingsactie hebben ze de cd Reünie gemaakt. Ze werden daarbij ondersteund door de vaardige multi-instrumentalist/arrangeur/producer Boele Weemhoff. Er staan veertien totaal verschillende liedjes op de cd, die heel aardig, goed, erg goed en geweldig zijn. De meeste liedjes vallen in de twee laatste categorieën. Verreck heeft vrijwel alle teksten geschreven, waaronder een grappig lied over de geneugten van een wielerfiets en een prachtig lied over zijn overleden vader.

 

Mijn vader is een doos

Met brieven, foto’s, brillen

Ik zou wel anders willen

Mijn vader is een doos

Eerst was mijn vader nog een kast

Met boeken op de planken

Waarbij ik als verse wees gepast

In stilte zat te janken

De boeken gingen her en der

Verdwenen als cadeaus

En langzaam paste mijn vader

Volkomen in een doos

 

In drie liedjes, die barsten van de warmte en liefde, refereert Verreck aan zijn zoon. Paul Pleijsier is verantwoordelijk voor de meeste muziek, waaronder het frivool racende instrumentale Ayrton (Senna), maar ook Verreck kan een aardig potje componeren. Er is veel aandacht geschonken aan zang harmonieën, en dat klinkt vaak in de goede traditie van West Coast sound.

Op verreck-pleijsier.nl kun je verhalen, foto’s en wederwaardigheden rond de liedjes van de cd Reünie vinden.

CD releaseparty 29 september 2019

Op 29 september j.l. presenteerden wij 'Reünie', onze kersverse en fantastische CD, die mede mogelijk werd gemaakt door een crowdfundingscampagne die 137% scoorde. In een gezellig multimediaspektakel in De Nieuwe Regentes in Den Haag hoorde je ons live de nummers van de CD spelen, ondersteund door producer en muzikant Boele Weemhoff op bas, piano en percussie. We openden vanuit het donker met de clip van het titelnummer, met daarin beeldmateriaal van de afbraak van het 1e VCL, onze oude school. Verder zag je op groot scherm het artwork van Nico Joosting Bunk op basis van foto's van Mark Kohn, hoorde je crossfades tussen ons spel en klanken van de CD, en kreeg je onverwacht een glas bubbels in de hand gedrukt. Het was leuk, en vele vrienden gaven acte de présence.